Regeneracja posadzki może dotyczyć zarówno starych zniszczonych posadzek, jak również nowych źle wykonanych posadzek betonowych. W  obu przypadkach mamy możliwość wykonania różnych rozwiązań.
Najprostszym i zwykle najtańszym jest szlifowanie powierzchni posadzki. Dzięki takiej obróbce likwidowana jest najsłabsza, zniszczona, przemrożona, zalana deszczem lub źle zatarta górna warstwa betonu aż do osiągnięcia równej twardej powierzchni. W wyniku takiego szlifowania ujawnia się strukturę betonu poprzez wyszlifowanie kruszywa w nim zawartego. Szlifowanie można zostawić na etapie matowego betonu lub też doprowadzić do pełnego połysku.  Po zakończeniu szlifowania wskazana jest impregnacja posadzki krzemianami sodu fosforu lub potasu, które w znacznym stopniu zmniejszają nasiąkliwość betonu, zamykają pory odraz zwiększają twardość betonu. Proces taki można przeprowadzać w zależności od stopnia twardości oraz zniszczenia betonu do 5-8 mm. Ten sposób naprawy sprawdza się bardzo w przypadku: pylących betonów, starych zniszczonych, ale bez dużych ubytków i spękań betonów, posadzek które zostały powierzchniowo przemrożone lub zlane deszczem w trakcie ich wykonywania, nierówno lub źle zatarte. System nie sprawdza się w przypadku dużych ubytków (dziur) w posadzce jak również starych posadzek z dużą ilością spękań i wyrywających się fragmentach posadzki.

Innym sposobem regeneracji posadzki będzie wykonanie warstwy nadlewki na istniejącej posadzce. W zależności od potrzeb, przeznaczenia, budżetu oraz gustu może to być warstwa żywiczna, z pilimerobetonów, lub cienkich naprawczych wylewek betonowych. Sposób naprawy ustalamy indywidualnie i zwykle po oględzinach posadzki tak, aby dobrać najkorzystniejsze dla inwestora rozwiązanie.